ओढारमा एक्लै वित्यो जीवनको ९८ बर्ष (चेपाङ बाजेको कथा ):९८ वर्षीय जयपति चेपाङको जिन्दगी जिल्लाको विकट भार्ता ४ सिलौतीको जंगलबीचको यही ठूलो ओडारमा बितिरहेको छ । उनी यहीँ जन्मिए, हुर्के र विवाह गरे । १० वर्षअघि पत्नी बितिन् । छोरा र बुहारीको ५ वर्षअघि निधन भयो । एउटा नाति छन्, जो मनहरी बजारमा बस्छन् । फर्किंदैनन् । त्यही भएर यी वृद्धको नियति जीवन शर्माको गीत जस्तै छ— 'नातिनी र नातिहरू जन्मे भन्छन् कुन्नि, मेरो साथी लौरोबाहेक छैन अर्को सुन्नी ।' सय वर्ष पुग्नै लाग्दा पनि यिनको साहारा यही ओडार बनेको छ ।जयपति ओडारमा भोर्लाको पात ओछ्याएर सुत्छन् । ननुहाएको वषौर्ं भइसक्यो । कमिज र लगौटी मयललेे काती परेको छ, रंगै चिन्न मुस्किल पर्ने गरी । 'कपडा लगाएदेखि धोएको र नुहाएको देखेका छैनौं,' इन्द्रले भने, 'नुहाउनु पर्‍यो भन्दा ओडारबाट निस्केर जंगलतिर भाग्छन् । भिरपाखामा कुप्रेर हिँड्दा पनि उनलाई अरूले भेट्न मुस्किल पर्छ । समथर भने छिटो हिँड्न सक्तैनन् । उनी अहिलेसम्म हेटौंडा त कुरै छोडौं, मनहरी बजारै पुगेका छैनन् । भार्ता गाविसमा गत साता सञ्चालित एकीकृत घुम्ती शिविरमा नाति र छिमेकीले फकाएर लगी नागरिकता बनाइदिएका थिए । 'राजा (सरकार) लाई ऋण लागेको छ, मर्ने बेलामा मैले वृद्धभत्ता लिन हुँदैन,' उनले भने । त्यही नागरिकतामा उनको जन्म साल १९७२ छ ।नेपाल चेपाङ संघ जिल्ला सचिव महेश चेपाङका अनुसार ओडारमा बस्ने चेपाङ उनी मात्र हुन् ।